Монгол хүмүүний зүрхний бичээс

Би таван ханатай гэрт төржээ

Би таван тивтэй дэлхийд төржээ

Би буурал түүхтэй Монголд төржээ

Би бурхад мэндэлдэг дорнод төржээ

Бойтогны минь хонх намайг хөлд оруулсан

Ботгон буйлаан намайг хэлд оруулсан

Уухай,гийнгоо надад жигүүр ургуулсан

Уртын дуу надад ухаан цараалсан

Эвэдэрвээс бид хуваахын хүрдээ

Эвэлэрвээс бид үржүүлэхийн хүрдээ

Энэ бол миний зүрхэний бичээсээ

Эвлэрсэн цагтаа монголчууд бид хүчтэй

Авдар дотроо судар минь багтдаг

Атныхаа нуруунд гэр минь багтдаг

Өргөөн тооноор минь наран багтдаг

Үнхэлцгэн дотор минь орчлон орчдогоо

Би дэлхий хэвтэй гэрийн эзэн

Би дээшээ заяатай буяны эзэн

Би дээрээ нартай тэнгэрийн эзэн

Би дээдэсээс зарлигтай Монголын эзэн

Монгол мину

Цөөхөн атлаа олноос дутдаггүй хөлөг морьтон мину    
Муухан атлаа сайнаас дорддоггүй хөх монгол мину    
Харанхуй шөнө болзоод давхих ганц морьтон миний хөрөг                           
Хясаан элгэнд дурайх сүг зураг миний өвгөдийн жаазгүй хөрөг
Ногтон сахалт өвгөдийн зохиосон нууц товчоо таны авъяас
Ногоон талын хөх зэрэглээнд цайрах цагаан  өргөө сувдын хэлхээс
Норовбанзад дуулж би уйлдаг гоолингоо зүрхний хадаас 
Хялгасан судсаар үерлэх өвөгдийн цус минийх
Харь газар хиртүүлж болшгүй овог нэрс минь таных
Ядасан цагт мөлхөж ирээд дэрлэх чулуу минь  таных